de gevreesde M


En toen was het zover...
we hebben het lang tegengehouden,
Heel lang,
Maar dan kom je op een punt, dat je weet dat er geen andere optie meer over is.
Want je wil vooruit.
En je weet dat dit het beste is.
En je weet ook dat je al het andere al hebt geprobeerd. 
Maar het is niet genoeg! 
Je voelt dat het nog steeds tekort schiet.
Maar toch...

Aan de ene kant voel je je opgelucht,
Vol goede hoop,
Je denkt, dit zou toch wel echt moeten helpen.
Maar aan de andere kant,
Voel je je ook bezorgd, 
Bezwaard,
En je vraagt je af; is dit wel gezond?
Wat op langere termijn?
Doe ik hier wel goed aan? 
Want het gaat toch over de gezondheid van je kind. 
Je dierbaarste bezit.
De bijwerking zijn niet om te lachen;
die bijsluiter had ik beter niet gelezen.

Maar het niet doen, dat is het ook niet.
We merken dat hij er ook last van heeft.
Veel last!
Hoe gefrustreerd hij dikwijls is,
en die boze buien, zomaar uit het niets.
En niemand die hem begrijpt,
want wij wonen niet in zijn A-wereld,
niemand woont daar.
Wij proberen onze N-wereld A-vriendelijk te maken,
en zijn school is al helemaal aangepast aan zijn A-zijn.
Maar er moeten nu eenmaal werkjes worden gemaakt,
om te leren lezen, en te leren schrijven, en dat rekenen,...
En we moeten af en toe opruimen, en in bad gaan, en ergens naartoe gaan.
En dat het liefst zonder strijd, zonder woede, zonder frustratie en huilbuien.
Want dat is niet enkel voor ons een hel, maar ook voor hem.

Dus we starten,
Met de laagste dosis,
En hopelijk dat dat beetje medicatie,
al een A-wereld van verschil maakt.


Reacties

Populaire posts