Moeilijk

Moeilijk vind ik het...

Weten dat je zoon het moeilijk heeft.
En dat je er niets aan kan doen. Dan voel je je machteloos, en dat vind ik heel moeilijk.
De nieuwe school, het loopt moeilijk.
Het zitten in de klas, het opletten, de eetzaal, de speelplaats,... Allemaal moeilijk.

En ik weet dat hij er niets aan kan doen.
Ik weet dat hij zijn best doet, of toch het beste doet wat hij kan.
En ik hoop dat de nieuwe juffen en meesters dat ook weten.

Het is allemaal nieuw. En hij weet niet hoe hij zich moet gedragen.
Hij weet zich geen houding te geven.
Dat zie ik aan de manier hoe hij doet als we op school toekomen.
Dat hoor ik aan de manier dat de juf over de dag praat.
Dat merk ik als hij vertelt dat hij in de turnles veel op straf heeft moeten staan.

En dan breekt mijn hart.

En ik begrijp het..
Ik begrijp dat hij vervelend doet,
Ik begrijp dat hij de les verstoort.
Ik begrijp dat hij niet luistert.
Ik begrijp dat hij wegloopt.
Ik begrijp dat hij daarom op straf wordt gezet.

Maar ik weet ook dat hij dat niet begrijpt.

Hij begrijpt nog niet hoe dat eerste leerjaar in zijn werk gaat.
Hij begrijpt de regels van de klas nog niet.
Hij begrijpt nog niet hoe de juf in elkaar zit,
Hij begrijpt die grenzen van haar nog niet
Hij begrijpt haar intonatie en mimiek nog niet.

Dat moet hij allemaal nog ontdekken.
En hij ontdekt die op zijn manier.
Niet door verbaal te horen dat je dat en dat niet mag, maar door te handelen.
Door te ontdekken dat hij dat ene gedrag wel mag, maar dat andere dan weer niet.
Door af te tasten wanneer de juf of meester boos gaat worden, en wanneer niet.
En pas als hij dat allemaal weet, zal het niet meer zo moeilijk zijn.

Maar dat duurt nog even, iedere dag begrijpt hij het een beetje beter...
En ik hoop dat ondertussen al die nieuwe juffen en meesters hem wel begrijpen.


Reacties

Populaire posts